စေနခ်စ္သူ - သုေမာင္
စေနေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း - M ၁၀၄
“နာမည္ကေလး သိပါရေစ”
“......................”
“အျဖဴသက္သက္ ထင္ပါရဲ႕”
“အျဖဴေရာင္ဆိုတာ ဘာေရာင္တင္တင္ အရာထင္တယ္၊ ေခၚခ်င္သလို ေခၚရမလား”
“မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔....”
“နာမည္ေမးတာ ေႏွာင့္ယွက္တာတဲ့လား”
“ဆရာနဲ႔ တိုင္လိုက္မယ္....”
“ပဲ့ပါသြားတာက်ေနတာပဲ...”
“နာမည္သိေတာ့ ဘာလုပ္မွာတုံး...”
“သိခ်င္လို႔ေပါ့”
“သိၿပီးေတာ့ေကာ ဘာလုပ္မွာတုံး...”
“ေခၚခ်င္လို႔ေပါ့”
“ေခၚၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္မွာတုံး...”
“ `ဒီကကို´စကားေျပာခ်င္လို႔ေပါ့”
“ဒီကလို႔ မေျပာပါနဲ႔ နာမည္ရွိတယ္...”
“ဘယ္သူကေလးတဲ့တုံးကြယ္”
“သိဘူး...”
“ဟယ္.... ဆန္းတယ္ေနာ္၊ နာမည္က သိဘူးတဲ့၊
ဒီတစ္ခါပဲ ၾကားဖူးေသးတယ္”
တနဂၤေႏြေန႔
လွည္းတန္းေစ်း
“ေဟ့- သိဘူး”
“အို- ဘယ္လိုလဲ”
“ `သိဘူး...´ဆိုလို႔၊ `သိဘူး´ေခၚတာပဲ”
“ဘယ္သူက ေျပာလို႔လဲ”
“မေန႔က နာမည္ေမးေတာ့`သိဘူး´ဆို”
“ေၾကာင္လိုက္တာ”
“ဒါျဖင့္... မဟုတ္ဘူးေပါ့”
“ဘယ္လိုလဲ ဒါေစ်းလယ္ေကာင္ရွင့္...”
“သူမ်ားေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ”
“တျခားစီပဲ”
“အတူတူပါပဲ...”
“သြားစမ္းပါ”
“ဘယ္ကိုလဲ”
“ငရဲျပည္...”
“အတူလိုက္မွာလား ”
“၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္”
“သူတို႔ကေတာ့ ထင္ၾကမွာပဲ”
“ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ ျပန္ေတာ့မယ္”
“ဘယ္ကိုလဲ”
“အေဆာင္ကိုေပါ့”
“လိုက္ပို႔မယ္ေလ”
“လိုပါဘူး”
“အဲဒါျဖင့္ အဲ့ဟိုစာအုပ္ၾကားထဲ ညႇပ္ထားတဲ့ ေဒါနခက္ကေလး
အမွတ္တရေပးခဲ့ပါလား”
“ဟီဟိ...”
“ဘာရယ္တာလဲ”
“ယူခ်င္ ယူထားေလ၊ အဲ့ဒါ ေဒါနခက္ ဟုတ္ဘူး...၊ တို႔စားဖို႔ ၀ယ္လာတာ၊ နံနံပင္ ေတြရွင့္...”
“မထူးပါဘူး။ အဲဒီနံနံပင္ေတြပဲ ေပးခဲ့ပါေတာ့”
တနလၤာေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း - M ၁၀၄
“မေအးမယ္”
“ဟဲ့-ပလုတ္တုတ္”
“လန္႔သြားသလား”
“တို႔နာမည္ သူဘယ္လိုလုပ္သိလဲ”
“ဒီလိုဒီလိုေပါ့”
“မေက်နပ္ပါဘူး”
“ဘာလို႔လဲ”
“မသိေစခ်င္ဘဲ ဘာလို႔သိရတာလဲ...”
“ျမားနတ္ေမာင္က ေျပာျပလို႔”
“ေအာ့... ေအာ္...”
ျမားနတ္ေမာင္ရွိတာ သူလည္းသိသားပဲ၊ လတ္စသတ္ေတာ့”
“အက်အနေကာက္လိုက္တာ...၊ ကဲပါ ေျပာ... တို႔နာမည္ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ...”
“မေန႔က ေဒါနခက္ညႇပ္ထားတဲ့”
“နံနံပင္ေတြပါ ဟီဟိ”
“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ အဲ့ဒီနံနံပင္ေတြ ညႇပ္ထားတဲ့ စာအုပ္မွာ ေရးထားတာ ေတြ႕လို႔ေပါ့”
“မ်က္စိကလည္း က်ီးကန္းလိုပဲ”
“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ ကိုယ္က... အ႐ုပ္ဆိုးတယ္ေနာ္”
“မဆိုးပါဘူး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ၾကည့္ရင္ ေဇာ္ဝမ္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔”
“ဟုတ္လား၊ ကိုယ္က ေဇာ္ဝမ္းလိုပဲ အသံေကာင္းလား”
“ဒါေပမဲ့ အေဝးက နားေထာင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္”
“ေနာက္ကို သီခ်င္းမဆိုေတာ့ဘူး”
“ဘာလို႔လဲ”
“အေဝးႀကီးမွ မသြားခ်င္ဘဲ”
“အလဲ့”
အဂၤါေန႔
တကၠသိုလ္မ်ား ဗဟိုစာၾကည့္တိုက္
“မေအးမယ္က စာဖတ္ဝါသနာပါသလား”
“..............”
“စိတ္ဝင္စားေနလိုက္တာ ဘာစာအုပ္လဲ”
“စံေရႊျမင့္ပါ”
“အျပင္က ငွားလာတာထင္တယ္”
“အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး လိုက္လာတာ မသိဘူး မွတ္သလား”
“အေၾကာင္းရွိတာေပါ့”
“ဘာလဲ”
“သိသားနဲ႔”
“သိပါဘူး”
“မေအးမယ္ဟာ.... လူေတာ္ပဲ၊ အေပြးျမင္ ဒီအပင္ ဘာအသံုးက်တယ္ဆိုတာ သိရမွာေပါ့”
“သူ႔ကို ေမးစရာတစ္ခုရွိတယ္...”
“အဲဒါသိလို႔ လိုက္လာတာေပါ့”
“ေဖာက္ၿပီ အေကာင္းေျပာမလို႔ဟာ”
“ဘာကိုလဲ”
“သူ႔နာမည္လည္း သိထားခ်င္လို႔ပါ...”
“နက္ျဖန္မွ ေျပာမယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔...”
“ရွက္လို႔”
“သူကမ်ား...”
နာမည္သိခ်င္ရင္ နက္ျဖန္ ယုဒသာန္ လမ္းထိပ္က အုတ္ခံုေလးမွာေစာင့္”
“ေဟ့ တို႔လည္း အေျဖမေပးဘဲ အႏိုင္နဲ႔ မပိုင္းနဲ႔။ ေဟ့... အို...သိပ္ဆိုးတဲ့ ေကာင္ေလး ...”
ဗုဒၶဟူးေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း- M ၁၀၂
“ဒီမယ္ မင္း မေအးမယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္လား”
“ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ”
“မေအးမယ္ ေက်ာင္းမတက္ဘူးလား”
“တက္သားပဲ”
“မေတြ႕လို႔ပါ”
“ကၽြန္မနဲ႔ အျမဲတမ္းတြဲလ်က္ပဲ”
“ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတာက တစ္ေနရာပဲ”
“ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွ ကၽြန္မ မသိဘဲ”
“ခင္ဗ်ားကို ခ်ိန္းတာမွ မဟုတ္တာ”
“ရွင္နဲ႔ သူနဲ႔သိလို႔လား”
“မသိဘဲ ခ်ိန္းပါ့မလား”
“သူ ရွင္နဲ႔ မေတြ႕ခ်င္လို႔ ေနမွာေပါ့....”
“မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”
“ကိစၥရွိလား.....”
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို သူသိခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ပါ၊ ခု....သူဘယ္သြားလဲ”
“အေဆာင္ျပန္သြားၿပီ။ ယူ႔နာမည္ ေျပာခဲ့ေလ.....”
“ေမာင္ လို႔ ေျပာေပးပါ”
“ဘာရယ္”
“ေၾသာ္ “ေမာင္” လို႔ပါ”
ၾကာသပေတးေန႔
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ေရွ႕
“ေဟ့ ေဟ့....”
“ကိုယ့္ကို ေခၚတာလား”
“သူ႔ကိုေပါ့...”
“ဆန္းတယ္ေနာ္”
“ဘာကိုလဲ”
“ခ်ိန္းမထားလည္းပဲ ေတြ႕တတ္လို႔ပါ”
“မခနဲ႔ပါနဲ႔ .... မေန႔က တို႔ေနမေကာင္းလို႔ မလာတာပါ....”
“ကိုယ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ပိုေနမေကာင္းမွာ စိုးလို႔လား”
“အင္း... ဟုတ္တယ္”
ကိုယ္ကေတာ့ မေအးမယ္ကို မေတြ႕လို႔ ရင္ပူလိုက္တာ”
“လြန္တယ္ကြာ- တကယ္ပဲ”
“ခုေကာ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ရွိရဲ႕လား”
“သူကေကာ”
“မေအးမယ္က ... အေတြ႕မခံမွာ စိုးေနတာ”
“မေန႔က သူ႔ကိုသတိရေနပါတယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔”
“ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွာ သူေစာင့္ေနမွာကို သနားလို႔ေပါ့”
“သူ သူလို႔ မေခၚပါနဲ႔၊ နာမည္ ေျပာခဲ့သားပဲ”
“သူေပးတဲ့နာမည္လား”
“အင္းေပါ့”
“ခု ဘယ္ေခၚလို႔ ျဖစ္ပါမလဲ”
“မနက္ျဖန္မွ ေခၚမယ္ေလ”
“ဒီတစ္ခါ `မေအးမယ္´က စခ်ိန္းတာေနာ္”
“ဘာလဲ၊ သူက ကလဲ့စား ေခ်မလို႔လား ေရွာင္ေနမွာလား...”
“မေအးမယ္နဲ႔ဆို ဘယ္ကို သြားရသြားရပါ”
“နက္ျဖန္လာေခၚေလ”
“ဘယ္ကိုလဲ”
“တုိ႔အေဆာင္ကိုေပါ့”
“ၿပီးေတာ့ ဘယ္သြားၾကမလဲ”
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကိုေပါ့လို႔”
ေသာၾကာေန႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း
“ေရခဲေရ ေသာက္ခ်င္ေသးတယ္...”
“ဟင္... ေက်ာက္ေက်ာဆိုင္မွာလည္း ေသာက္ခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား..”
“သူ႔ကိုေတာင္ လက္တို႔ရေသး၊ ေရေတြက မသန္႔လို႔...”
“ဟုတ္လား”
“ဒီမွာက အ၀ေသာက္ ငါးျပား၊ ေရာင္းတဲ့ ေကာင္ကေလးကလည္း သနားစရာ..”
“ဘဝဆိုတာ ဒီလိုေပါ့၊ ဟိုဥစၥာ အင္း”
“လြန္တယ္ကြာ.. တကယ္ပဲ..”
“ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ”
“ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္..”
“ေရာ့ ဆယ္ျပားေစ့ အေလးေစ့”
“ေဟာ့ေတာ့...”
“ဘာျဖစ္လိ႔ုလဲ”
“ကိုးဆယ္ငါးေပါင္တဲ့ ႏွစ္ေပါင္ေတာင္မွ တိုးလာတယ္...”
“ေဗဒင္ ကတ္ျပားလည္း ရတယ္ မဟုတ္လား၊ ဘာတဲ့လဲ”
“ဟီဟိ”
“ရွက္ရျပန္ၿပီ၊ ကဲ တိုးတိုးေလးေျပာ”
“မ်က္စိမွိတ္ထားမွ”
“ကဲပါဗ်ာ... မွိတ္ပါၿပီ”
“အင္း... အဟမ္း ဘာတဲ့ မိမိအား တစ္ဖက္သတ္ ပိုးပန္းေနသူအား မခ်စ္လိုက္ပါႏွင့္တဲ့”
“အလကား ေဗဒင္ကို ကိုယ္မယံုဘူး”
“တို႔ေတာ့ ယံုပါတယ္..”
“ကဲ.. ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ”
“သိဘူးေလ ခုဘယ္ႏွနာရီလဲ..”
“သံုးနာရီခြဲေတာ့မယ္..”
“သူေကာ ဘယ္သြားခ်င္လဲ”
“သံုးနာရီခြဲဆိုေတာ့ ... ေဟ့... သံုးဘီး ေဟ့...”
“ကားဆရာ ဝိဇယ႐ုံကို ျမန္ျမန္ေမာင္းပါ ေနာ္...”
“ဝိဇယ႐ုံမွာ (Show Down) ျပေနတာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္”
စေနေန႔
အင္းလ်ားကန္ေစာင္း
“ငိုပါနဲ႔ မေအးမယ္ရယ္”
“.........................”
“မေအးမယ္ကို ေမာင္ခ်စ္ပါတယ္”
“တို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္ကြယ္.. ဒါေပမဲ့ ငိုခ်င္တယ္”
“ေမာင့္ကို မေအးမယ္ ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား”
“ေမာင္ဟာေလ”
“တိတ္ပါ ေအးရယ္”
“အျမတ္တႏိုးထားအပ္တဲ့ ဘဝတစ္ခု ဆံုးရၿပီေမာင္”
“ေမာင့္မွာ.... အျပစ္မကင္းပါဘူး....၊ ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း မေစာင့္စည္းတာပါ”
“ေအးေလးရယ္”
“အို.. ေမာင္ရယ္ ...”
တနဂၤေႏြေန႔
အင္းလ်ားကန္ေစာင္း
“ေမာင္ေရ”
“ဗ်ာေရ”
“နက္ျဖန္က်ရင္ေလ”
“လက္မွတ္ဝယ္ထားၿပီးပါၿပီဗ်ာ”
“ဟယ္ ေမာင္ရယ္ လိမၼာလိုက္တာကြယ္”
“ခ်စ္ေတာ့ အလိုက္သိရတာေပါ့”
“လြန္ၿပီေဟ့... အို..”
“ေရွးလူႀကီးေတြ သိပ္ေတာ္တာပဲ၊ ပင္လယ္ေရေသာက္ရသလိုပဲ”
“ေဟး.. သနပ္ခါးေတြ ပ်က္ကုန္ၿပီကြာ ..”
“ပ်က္လက္စနဲ႔ မလွဘူး။ အကုန္ဖ်က္ပစ္မွေပါ့......”
“မရဘူး...မရဘူး၊ ဖယ္ကြာ... မြန္းတယ္ ...”
“အို... သိပ္စကားမ်ားတဲ့ ပါးစပ္ကေလး”
“...........................”
တနလၤာေန႔
သမၼတ႐ုပ္ရွင္႐ုံ
“မင္းသားက ေခ်ာလည္း မေခ်ာဘူး”
“အမူအရာ ေကာင္းသားပဲ ”
“နက္ျဖန္က်ရင္ေလ”
“လွမွတို႔က ႀကိဳက္တာ”
“ေမာင္က်ေတာ့ေကာ”
“ေမာင္က ေခ်ာပါတယ္”
“ေဟ့...ေတာ္ေတာ့... ကဲ ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ...”
“သိဘူးေလ...ဘယ္ႏွနာရီလဲ”
“သံုးနာရီခြဲေတာ့မယ္..”
“ေမာင္ေကာ.. ဘယ္သြားခ်င္လဲ..”
“ေဟ့...သံုးဘီး၊ ဟိုး..ဟိုး...”
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာ ေခါက္ဆြဲ ဝင္ဝယ္ရေအာင္”
“ဒီမွာ... ကားဆရာ၊ မၾကာပါဘူးဗ်ာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို အရင္သြားရေအာင္”
“ပိုေပးပါ့မယ္ရွင္”
“ၿပီးေတာ့ အင္းလ်ားဂ်ဴးဘန္းကို သြားမယ္ေလ”
အဂၤါေန႔
တိုက္ခန္းတစ္ခု (ဝင္ဒါမီယာ)
“ဒါနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆို...”
“ဒီေန႔ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္....”
“မရဘူး မရဘူး....”
“ဟင္း... ေမာင္ေနာ္...
ဘို႔တစ္ဘုိ႔တည္း မၾကည့္နဲ႔ေနာ္ကြာ-”
“ခ်စ္လို႔ေပါ့”
“နက္ျဖန္က်မွကြယ္...”
“ခုမွပဲ... ခုမွပဲ...”
“ေတာ္ၿပီေမာင္... ေမာင့္ကိုမုန္းတယ္..”
“တကယ္လား...”
“တကယ္..”
“ေကာင္းပါၿပီ ေအးရယ္..”
“ဟင္း ... သူ႔စိတ္ႀကီးပဲ...”
“ေမာင္ ဝမ္းနည္းတယ္...”
“ဟယ္ ေမာင္မ်က္ရည္ေတြနဲ႔..”
“............................”
“ေမာင္ရယ္ ခက္ပါလားကြယ္...”
“............................”
“မငိုပါနဲ႔ကြယ္... တို႔ပါငိုမိလိမ့္မယ္...”
“....................”
“ကဲ... တိတ္ေတာ့ေနာ္”
“ေအးကို ခ်စ္လို႔ပါ”
“ေမာင့္ကို ခ်စ္လို႔သာေပါ့”
ဗုဒၶဟူးေန႔
အႏုပညာအသင္းေရွ႕
“ဒီမယ္”
“ဆိုေလ”
“မေအးမယ္နဲ႔ မေတြ႕ဘူးလား..”
“သူ ေက်ာင္းမတက္တာ ၾကာၿပီ...”
“ေက်းဇူးပါပဲ...”
ၾကာသပေတးေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း - M ၁၀၄
“ဒီမယ္... မေအးမယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း”
“ေအးအေၾကာင္း ေမးမလို႔လား...”
“ဒါေပါ့”
“ညေနက်ရင္၊ အရင္ေနရာကို လာခဲ့ပါတဲ့ ...”
“ေက်းဇူးပါပဲ..”
“လိုပါဘူး”
ေသာၾကာေန႔
ဗဟိုစာၾကည့္တိုက္
ဒီမယ္... ေအးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း”
“မေန႔က ေအးနဲ႔မေတြ႕လို႔ မဟုတ္လား”
“ခင္ဗ်ား.. ေနာက္လိုက္တာလား”
“အို႔ ရာရာစစ ”
“ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ေအးက ေစာင့္ခိုင္းတာလို႔ ေျပာေသးလဲ...”
“မေန႔က သူဒီအတိုင္းမွာသြားလို႔ေပါ့”
“ဒီေန႔ေကာ - ဘာမွာလိုက္ေသးလဲ”
“ေနာက္ကို မေတြ႕ၾကပါစို႔နဲ႔တဲ့၊ သူ႔ကို ေမ့လိုက္ပါတဲ့၊ သူကလည္း ေမ့လိုက္ေတာ့ မယ္တဲ့..”
“သူ စိတ္ေျပာင္းၿပီေပါ့..”
“စိတ္တစ္ခု... ႐ုပ္ကိုးဆယ္တဲ့....ရွင္”
“ခုလိုကူညီတာ ေက်းဇူးမ်ားစြာပါပဲ...”
“လိုပါဖူး”
စေနေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း- M ၁၀၄
“ဒီမယ္...ေအးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း”
“ဘာလဲ.. ေအးအေၾကာင္း ေမးဦးမလုိ႔ လား...”
“ဟုတ္ပါဘူး”
“ဒါ့အျပင္ ဘာကိစၥမွ မရွိပါလား”
“ရွိတာေပါ့”
“ဘာကိုလဲ”
“ေမးစရာ ရွိေသးလို႔ေပါ့”
“ဘာကိုလဲ”
“ေၾသာ္... နာမည္ေလးသိပါရေစ”
“....................”
“ေျပာေလ... နာမည္ေလးက ဘာတဲ့လဲ ကြယ္...”
“သိဘူး”
“ဟယ္.ဆန္းလိုက္တာေနာ္၊ ဒီနာမည္မ်ိဳး ဒီတစ္ခါပဲ ...ၾကားဖူးတယ္`သိဘူး´ တဲ့”............................။
`စေနခ်စ္သူ’ဝတၳဳတိုကိုေတာ့ ရည္းစားမ်ားတဲ့ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းဖြဲ႕တာပါ။ ကိုယ္ေတြ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ ေမာင္သင္းေအာင္ (မံုရြာ) (ယခု ျမင့္ေဆာင္)ေရးတဲ့ ဝတၳဳတိုေလးကို ေရးဟန္ ပံုစံသေဘာက်တာနဲ႔ သူ႔ဆီက ခြင့္ေတာင္းၿပီး ျပန္ေရးခဲ့တာပါ။
သုေမာင္
မွတ္ခ်က္။
ဒီဝတၳဳတိုကေလးကို Perfect မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သိမ္းထားတာလည္း အေတာ္ၾကာ ျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မူလတင္ထားတဲ့ ပိုင္ရွင္အား ခြင့္မေတာင္းပဲ တဆင့္ျပန္လည္တင္ျပျခင္းကို နားလည္ မည္ဟု ထင္ပါသည္။
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။
Posted by Unknown
on 12:24 PM. Filed under